Divine Nature

Inmiddels heeft van alles weer mijn pad gekruist. Ik was vorige keer geëindigd bij Bequia. Nou, één ding is zeker.. de mensen leven hier tha good life. Huizen liggen prachtig op hellingen en kunnen elke avond genieten van een mooie zonsondergang. Bequia heeft daarentegen niet veel mogelijkheden om iets te ondernemen. Met uitzondering van Turtle Sanctuary. Hier worden schildpadden opgevangen en verzorgd. Het blijven lieve diertjes :). Daarom had ik me voorgenomen om alle stranden af te gaan en me voor te doen als een zonverslaafde toerist haha. Industry Bay was het mooiste strand bedekt met oneindig veel palmbomen. Doordat het aan de Atlantische zijde bevindt, waaide het er wel flink. Niet echt fijn liggen met het zand dat als hagel tegen je aan knalt. Zo heb ik ook Friendship Bay, Princess Margaret Beach en Lower Bay mijn voetstappen achter gelaten. Totdat ik ontdekte dat het Bequia Music Festival van start ging met als opening een steelband uitvoering. Hier heb ik met een aantal locale jongens gebounced en de ‘yachties’ de juiste stijl van dansen laten zien ;). Een oud koppel probeerde het nog na te doen haha. Dat noem ik nog eens oud geleerd, oud gedaan. De laatste dag van het festival had plaats in Lower Bay en daar was ik dan ook te vinden.. op het strand. Een band speelde jazz en blues, grote jachten kwamen aangevaren, martini’s en rumpunch vloeide rijkelijk. Het enige wat ik nog miste, waren galajurken en tuxedo’s. En zo verliet ik dezelfde dag nog Bequia in cosmopolitische sferen.

In St. Vincent overnachtte ik om een damn vroege vlucht naar Dominica te pakken. De taxichauffeur die me naar Adams Apartment tegenover het vliegveld bracht, had voor de verandering gospel op staan in plaats van de soca en reggae. En hard mee zingen dat hij deed :lol:. En het werd me een nacht, totaal geen oog dicht gedaan. De reden.. salamanders die over de muur lopen, blaffende honden, snikheet zonder airco of waaier, het apartement kraakte van alle kanten, het geluid van opstijgende en dalende vliegtuigen en super irritante muggen die me helemaal lek hebben gestoken. Dan te denken dat sommige mensen hier weken verblijven :?. Het was dus geen verrassing dat ik al om vijf uur ‘s ochtends op het vliegveld rondslenterde. Door een vluchtwijziging heb ik zowel Barbados als Antigua gezien. Opmerkelijk dat deze twee eilanden bijna geheel vlak zijn in tegenstelling tot de voorgaande eilanden die ik heb gezien.

St. Vincent en the Grenadines, voorheen het territorium van smokkelaars, piraten, luxe jachten en afkickende rocksterren, verwelkomt inmiddels toeristen over de hele wereld. Elk type eiland heeft zijn eigen aantrekkingskracht. De cultuur van de eilandengroep is formeel en macho van buiten, maar warm en relaxt van binnen. Wanneer je eenmaal iemand beter kent en je breekt door die bekende ‘tourist-local barrière’ heen, wordt je praktisch als familie beschouwt. De locals leven hier in een van de mooiste plekken op aarde. Desondanks passen ze niet zozeer in het stereotype beeld van bewoners in het paradijs. Ze hebben ook hun dagelijkse zorgen en proberen een welvarende toekomst voor hun kinderen te scheppen. Met moeite nam ik afscheid van deze utopie, bestaande uit ultieme droomeilanden. Helaas heb ik geen beroemdheden gespot.. this was the place to be.

Toen kwam Dominica :D. Dominica is echt fantastisch en een van mijn favoriete eilanden! Vanuit de lucht zag je alleen ontoegankelijke bergen en opeens landt je op een landingsbaan half verborgen in de jungle. Fascinerende natuurlijke wonderen, dramatische bergen, een territorium met de laatste overlevende Caribs en riffen als een van de best bewaarde geheimen in de Caribbean maken het een paradijs voor ecotoeristen. Niet voor niets heeft Dominica de bijnaam ‘Nature Island of the Caribbean’. De afwezigheid van grote toeristische ontwikkelingen en een internationaal vliegveld maakt het eiland heel rustig, maar pulseert als er een cruiseschip arriveert. Alhoewel het als arm land in de wereld wordt gezien, is er een hoge levensverwachting. Misschien heeft die frisse lucht er iets mee te maken? Wat ze zouden mogen veranderen, is dat ze bij accommodaties en eetgelegenheden vaak nog VAT (value added tax) en Service Charge bijrekenen. Hierdoor komt de prijs 25% hoger dan je oorspronkelijk denkt. Vervelend als je op budget reist :?.

Maar er viel ontzettend veel te doen in eigenlijk te weinig tijd. Ik verbleef midden in de hoofdstad Roseau waar het in sommige straten net lijkt alsof je een sprong terug in de tijd maakt door de pittoreske huisjes met uitstekende balkonnen en ouderwets gedecoreerde kozijnen. Met een snorkeltour ben ik naar Scotts Head en het beroemde Champagne geweest. De zichtbaarheid in het water was werkelijk grandioos :D. Je kon gemakkelijk twintig meter ver zien.. zo helder! Het bijzondere aan Champagne is dat door vulkanische activiteit bubbels uit de bodem naar het wateroppervlak opstijgen. Dit creëerde de illusie alsof je zwom in een grote glas champagne. En lekker warm! Tot zover, met stipt op één, de beste spot om te snorkelen en duiken vanwege de grote diversiteit van het koraal en de vissen. Een koninkrijk vol met gecamoufleerde, fluoriserende, gestreepte, gevlekte, kleurrijk en minuscuul zeeleven.

Voor een dagtrip langs het noordelijke deel stond ik op een ochtend te wachten op mijn guide Desmond. In de tussentijd probeerde een man me er heilig van te overtuigen om te geloven in God, want dat zou uiteindelijk mijn verlossing zijn. Tot mijn grote ergernis toe. En nee.. hij was geen Jehovah’s getuige. Tenminste, dat dacht hij zelf :p. De eerste highlight was een tocht over de Indian River in een bootje met roeispanen. Deze ondiepe rivier kabbelde prachtig door de jungle en leidde uiteindelijk bij een bar in the middle of nowhere. Vervolgens reden we door naar Fort Shirley, schitterend gelegen in het Cabrits National Park dat uit twee uitgedoofde vulkanen bestaat. Het indrukwekkende fort had gerenoveerde delen, maar ook nog ruines die nog steeds verstopt zaten tussen de weelderige planten. Daarna gingen we verder naar de Carib Territory. Dit is de enige plaats in de Caribbean waar de oorspronkelijke bewoners nog leven, toegewezen gekregen door de overheid. Via een rondleiding kreeg ik een kijkje in hun oeroude cultuur dat tot op de dag van vandaag nog tot uiting komt. De laatste stop was bij Emerald Pool. De met mos bedekte boomstammen, de vochtige lucht, zonnestralen die door het bladerdek heen schitterde, de hele omgeving maakte het net een sprookjeswoud. En de waterval zag er sierlijk uit. In de avond heb ik iets heel bijzonders meegemaakt. Je raad het nooit.. ongelovelijk maar waar, ik heb de prime minister van Dominica (Roosevelt Scarret) ontmoet :D! Hij was op bezoek in Kent Anthony Guest House, omdat hij een goede vriend is van de eigenaar. De man heeft zelfs de tijd genomen om met me te praten. We zijn vanaf nu tight homies haha.

Natuurlijk heb ik ook nog veel gehiked, de reden waarom Dominica op mijn lijstje stond. Samen met een stel uit Finland heb ik Titou Gorge en de Middleham Falls verkent. Titou Gorge was echt speciaal! Het is een nauwe grot en de enige manier om de waterval binnenin te bereiken was door er naar toe te zwemmen. Echt kicken :D. Met het water afkomstig uit een hot spring kon je jezelf weer opwarmen, want het water was ijskoud. Na deze dikke pret, gingen we door naar de Middleham Falls. De hoge waterval diep in het regenwoud was een geweldige belonging na eerst moeilijk begaanbare (dat het wel veel leuker en avontuurlijker maakt) paden te hebben getrotseerd. Een dag later ging ik er zelf op uit voor een zes uur durende hike naar Boiling Lake en Valley of Desolation. De wandeling liep door een prachtig dicht regenwoud vol met lianen, groene bergkammen met steile afgronden, kolkende rivieren, uitdagende klimpartijen over rotsen en geheimzinnige zwavelbronnen. Er was een vogel dat de naam ‘Mountain Whistler’ draagt. Als deze zijn fluittalenten ten gehore brengt, dan weet je het.. het gaat regen. En zo geschiedde het, regelmatig zelfs. Gelukkig waren de buien kort. Valley of Desolation naderend, bracht mij bij een reeks zwavelbronnen, die een stinkende geur voort brengt (lord have mercy) die je mijlenver kunt ruiken en nog het meest overeenkomt met rotte eieren. Door het ijzer in het grond hebben de stenen een bruine kleur. Het water varieert van wit tot zwart en van blauw tot grijs. Wel een cool stukje natuur. Een eindje verder kwam ik bij Boiling Lake. Dit was een fascinerende vertoning! Helemaal omdat er hier maar drie van zijn op aarde. Door de stoom die van het meer afkwam, kon je soms helemaal niets meer zien. Kortom, Dominica kan ik zeker iedereen aanraden, divine nature!