Crown Jewels

Inmiddels vertoef ik op een van de mooiste plekken op aarde, the Grenadines. Maar eerst nog mijn avonturen op Carriacou. Sinds mijn vorige bericht volgden gedenkwaardige gebeurtenissen zich in een rap tempo op. En daar sta ik natuurlijk helemaal voor open. In Carriacou viel weinig te beleven. Dat gezegd, is het uitermate geschikt om volledig tot rust te komen en kun je het traditionele Caribbean life in volle glorie ervaren. Het motto is dan ook ‘live slow mon’. Om mezelf bezig te houden begon ik een zoektocht naar Anse la Roche, een strand ver weg van de bewoonde wereld. Met een taxi werd ik bij het plaatsje Bogles afgezet. De chauffeur was het trouwens even vergeten, want hij reed helemaal door naar Belverdere aan de andere kant van het eiland. Anywayz.. langs een rustig weggetje waar het krioelde van de hagedissen kwam ik een verwaarloosd uitziende (Engelse) vrouw tegen die al 20 jaar op het eiland woonde. Ze vertelde veel interessante dingen over Carriacou. In de tergende hitte kwam ik een tijdje later een paar huisjes tegen. Wat bleek, ik zat al helemaal aan de noordkant in Petit Carenage. Halverwege op mijn terugweg vond ik het verborgen pad. Het slingerde langs dorre struiken en cactussen, kruipend onder takken en hobbelend over boomstronken en losse keien. Het was net alsof ik door een donkere tunnel liep met aan het einde een fel licht. En wat ik zag was een prachtig afgezonderd en verlaten strand. Mijn lichaamstemperatuur bereikte inmiddels het kookpunt en ik moest en zou verkoeling in het water hebben, maar ik had geen zwembroek of handdoek bij. Dus hoppa.. alles uit en helemaal naakt een verfrissende duik genomen. Waar ik later achterkwam, er zat een koppel aan de zijkant van het strand. Wat hebben die wel niet moeten denken :lol:. Later nog een heldendaad verricht door een geit te bevrijden die in de knoop zat tussen takken.

In Hillsborough werd ik regelmatig ‘gepsssst’ door meiden. Doordat ik niet wist wat het betekende, voelde ik me er een beetje ongemakkelijk bij. Toen ik het navroeg, bleek dat het positief bedoeld is en ze me ‘hot’ vinden :p. Kan zo mijn eigen harem beginnen haha. Ook ben ik naar mooie Paradise Beach geweest. Met chille muziek aangesloten op boxjes genoot ik van rust. In de avond heb ik me verwend met jawel.. televisie kijken en heb ik vier films achter elkaar gekeken. Het was al weer twee maanden geleden dat ik een tv had gezien. Toen kwam de dag dat ik naar Union Island zou vertrekken. Ik ben maar liefst vier keer langs Immigratie geweest. Ik weet niet wat er mis is met die mensen, want er kan geen lach vanaf :?. En het proces gaat enorm langzaam. Ze zouden een goed voorbeeld kunnen nemen aan de Europese maatstaven. De ferry, van oorsprong een vrachtschip dat meer een houten vlot was te noemen, had een uur vertraging. Een typisch Caribische situatie.. live slow. Na een uur varen kwam ik aan op Union Island, de toegangspoort naar de juweeltjes in de Caribbean.

Eergisteren heb ik een van mijn beste dagen tot zo ver gehad, een dagcruise met een catamaran. Dan denk je het een en ander al gezien te hebben, wordt dit nog eens flink overtroffen. The Grenadines, sublieme (aantal onbewoonde) eilandjes die elkaar verbinden als parels aan een ketting met een ongelovelijke schoonheid gelegen in kristalhelder turquoise water. Op sommige eilanden betaal je een fortuin om een nacht te verblijven waarvoor net zo goed iemand een jaar lang kan studeren. Maar dit is dan ook het paradijs met een hoofdletter P. Het is waar de ‘rich and famous’ verzamelen met hun aristocratische onderonsjes. Op de catamaran, met uitstekende service, vaarden we eerst naar Mayreau. Hier liep ik door een idyllisch dorpje naar een indrukwekkend uitkijkpunt over de eilanden. Dit werd vervolgd naar de populairste en mooiste plek, Tobago Cays. Dit bestaat uit vijf afzonderlijke eilandjes. Langs een sneeuwwit strand ging ik naar een plek om te snorkelen in een magische onderwaterwereld. En ik kan het nog steeds niet geloven, maar ik heb tussen gigantische zeeschildpadden (green turtles) gezwommen van een meter groot :D. Ernaast, onder, boven, eentje hapte zelfs naar adem een neuslengte van mijn af! Dat was echt trippen.. zooo cool! Het ging mijn fantasie te boven. Hier is ook een deel van Pirates of the Caribbean opgenomen, waar ze Jack Sparrow achterlieten op een eilandje waar hij zijn rum had verborgen. De cruise had als laatste bestemming Palm Island. De naam doet het al vermoeden.. het staat er bomvol met palmbomen. Het was een dagtrip om nooit meer te vergeten.

Gisteren stond ik op zonder enig besef wat de dag zou brengen. Ik had de dag van te voren uitgezocht dat ik de boot zou pakken, alleen die zou heel laat aankomen. Dus bleef het allemaal een raadsel. Wat ik wel wist, ik moest naar Bequia. Yvonne, de eigenares van Clifton Beach Hotel waar ik verbleef, maakte allerlei telefoontjes. Ze beschouwde me als een zoon haha. Heel lief van haar. Zo kwam ik terecht op een ‘stand-by list’ en vertrok ik, twee uur nadat ik was opgestaan uit bed, in een vliegtuig naar St. Vincent. Tot mijn grote vreugde had ik ook nog eens een directe verbinding door naar Bequia met de ferry. Toeval of niet, ik heb een flinke dosis geluk gehad. Dat noem ik nog eens reizen met geen idee waar je terecht komt en alles ter plekke beslissen. De vlucht was super, met een tussenstop op Canouan. Een geweldig uitzicht over the Grenadines :D. Voor de middag had ik mezelf nog ingecheckt in Julie’s Guesthouse in wederom een comfortabele kamer met tweepersoonsbed :). Dat liet natuurlijk tijd over om het dorp Port Elizabeth te verkennen. In Admiralty Bay, de baai voor het dorp, liggen veel zeilboten. Ik heb het idee hoe verder naar het noorden, hoe toeristischer het wordt. Maar guess what.. ik kwam een lokale barbershop tegen en ik heb mijn haar laten scheren haha. Eerst had ik er mijn bedenkingen bij, want ik zag allemaal voorbeeldfoto’s aan de muur van kortgeschoren koppies die er gelikt uitzien. Je weet wel.. die je in r&b en hiphop videoclips ziet. But who cares, ik doe weer eens iets anders, het gaat om de ervaring. Met keihard hiphop op de achtergrond ging de tondeuse er overheen. Dus ook ik zie er weer strak uit haha. Toen de avond naderde, liep ik langs een mooi oud plantagehuis waar een yogales met allemaal vrouwen bezig was. Gelegen aan het strand een ideale locatie voor een complete harmonie van lichaam en geest. Tot mijn verbazing vroegen ze of ik mee wilde doen en dat kon ik natuurlijk niet weigeren ;). Met het geluid van de golven kwam je helemaal tot rust. Totaal relaxt en ontspannen, in de avond heerlijk gegeten bij de Mexicaan.

Ik heb tot zover veel mensen ontmoet, zowel toeristen als locals, jong en oud. De ene keer heb je avondje uit eten met haar en de andere keer een hike met hem. Sommigen blijf je tegen komen die ook naar het noorden reizen. Ik heb af en toe een déjà vu naar Australië, waar dit ook het geval was. By the way.. ik heb nog geen foto van mij en een big momma :p.

Als afsluiting nog een mooie slogan die ik hier hoorde: ‘If you want to see a miracle, be the miracle’.